A Secret Weapon For میوه عسل
آب: آب حدود ۱۸٪ تا ۲۰٪ از وزن عسل را تشکیل می دهد و به عسل کمک می کند که در وضعیتی مایع باقی بماند.برای آب کردن این شکرک می‌توان از آب گرم استفاده کرد ولی باید توجه شود که اگر عسل با دمایی بیش از ۴۰ درجه سلسیوس گرم شود، مواد بیولوژیکی فعال آن از بین خواهد رفت.[۱۱]
در دوره میانه ای، عسل به عنوان ماده ای که در درمان برخی بیماری ها و زخم ها مؤثر است شناخته می شد.
عسل از دیرباز به عنوان یک آنتی‌بیوتیک موضعی توسط پزشکان طب سنتی و گیاهی مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.[۴۰][۴۱] اثرات ضد باکتریایی عسل، برای نخستین بار توسط دانشمند هلندی «برناردوس آدریانوس ون کتل» در سال ۱۸۹۲ نشان داده شد.[۴۲][۴۳] از آن زمان، مطالعات متعدد نشان داده‌است که عسل دارای فعالیت ضد باکتریایی گسترده‌ای در برابر باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی است اما این ویژگی، میان انواع عسل‌های مختلف به‌طور گسترده‌ای متفاوت است.
به این شکل که هر بار یک قاشق چایخوری از عسل را با یک قاشق غداخوری سرکه مخلوط کنید و بر روی لثه‌های خود بمالید و آن را ماساژ دهید.
سپس با بره‌موم پوشانده شده تا از فساد و تجزیه آن جلوگیری گردد. مصریان از زنبورها برای مومیایی نمودن اجساد فراعنه الهام گرفتند.[۱۸]
برای سرفه‌های مزمن و حاد، در یک بررسی توسط کاکرین هیچ مدرک قطعی برای توصیه به استفاده یا عدم استفاده از عسل پیدا نشد.[۵۱][۵۲] برای درمان سرفه در کودکان، شواهدی مبنی بر اثربخشی عسل یافت شد. مصرف عسل در کودکان بیش از عدم درمان یا درمان با دیفن‌هیدرامین و دارونما در تسکین سرفه کمک می‌کند.
عسل طبیعی فشار مایعات بدن را متعادل می‌کند و باعث تنظیم فشار خون و جلوگیری از سکته قلبی می‌شود.
در دوران مدرن، تحقیقات علمی بیشتری در مورد عسل انجام شد. ارزش غذایی عسل و تأثیرات آن بر سلامت انسان به دقت مورد مطالعه قرار گرفت.
در سال ۲۰۰۴ یک مطالعه نه چندان گسترده بر روی عسل و شکر و تاثیر آن‌ها بر روی سطح قند خون انجام شد. نتایج نشان داد click here که محلول ۷۵ گرمی از عسل چه در افراد داری دیابت و چه در افرادی که اصلا دیابت ندارند بعد از ۳۰ دقیقه سطح قند خون را بالا می‌برد، اما این میزان نسبت به محلول ۷۵ گرمی شکر کمتر است.
استفاده از عسل در برنامه غذایی کودکان همواره توصیه می‌شود.
مصریان قدیم ترکیبی از جو، عسل و گندم تهیه و به جای الکل استفاده می‌کردند.[نیازمند منبع]
در ایران این تصور غلط وجود دارد که اگر عسلی رس ببندد یا به اصلاح شکرک بزند، تقلبی است در حالی که علت شکرک زدن عسل به دلیل وجود گلوکز (یکی از قندهای موجود در عسل) در آن است؛ از آن‌جایی که عسل چه طبیعی باشد، چه شربتی و چه تقلبی این قند را در ساختار خود دارد، پس امکان شکرک زدن برای هر عسلی ممکن است رخ دهد و بنابراین شکرک زدن عسل نمی‌تواند معیار خوبی برای تشخیص طبیعی یا تقلبی بودن عسل باشد.[۳۲]
در اساطیر و طب عامیانه، عسل هم به‌صورت خوراکی و هم موضعی برای درمان بیماری‌های مختلف از جمله ناراحتی‌های معده، زخم‌ها، زخم‌های پوستی و سوختگی‌های پوستی توسط یونانیان و مصریان باستان و در طب سنتی چینی و آیورودا استفاده می‌شد.[۶۷]